Over definities (2)

Een tijdje geleden deed ik een voorstel voor een ‘ingrediëntenmodel’ voor definities om tot verzachting te komen van het soms emotionele randje aan de discussies over definities van nonmonogame relaties. In een gedachtenuitwisseling daarover op een internetforum werd daarop de relevante, maar nog niet beantwoorde, vraag gesteld: “Wanneer is het eigenlijk nodig om een definitie te kunnen gebruiken?“. Een interessante vraag waarop verschillende, heel persoonlijke antwoorden gegeven worden. Een groep ontkent de noodzaak voor een definitie. Aan andere groep zegt er juist veel plezier van te hebben. Bij die laatste groep blijkt de rode draad een behoefte aan helderheid te zijn: voor de buitenwereld, voor elkaar en zelfs voor jezelf. Een bewerking van de bijdragen op het internetforum:

Heldere communicatie naar de monogame buitenwereld

Monogamisten zijn zich over het algemeen heel goed bewust van verschillende vormen van nonmonogamie. Vreemdgaan kent iedereen, de meesten kennen het begrip ‘open relatie’ wel en veel hebben ook van swingen of partnerruil gehoord. Het onderscheid daartussen is voor hen lang niet altijd duidelijk maar in een open gesprek is daar vaak wel belangstelling voor. Eenduidige begrippen blijken te helpen om zulke gesprekken te verhelderen .

“[Het is heel handig] om goed begrepen te worden als het een keer besproken wordt.”

“Er kwam ook ter sprake wat dan het verschil is tussen swingen en poly….en toen was ik toch weer blij met een definitie die ik kon geven”.

“Het begrip polyamorie helpt ons heel goed om aan vienden uit te leggen hoe wij leven. De meesten kennen het wel en als ze het niet kennen is het met een goed omschreven, na te zoeken begrip simpel uit te leggen. Ik vermoed dat het er zeker toe bijgedragen heeft dat wij in onze vriendenkring louter positieve reacties hebben gekregen.”

Voor mij is het een handvat om te praten over iets waar ik gelukkig van wordt.

Helderheid naar elkaar

Wanneer je buiten de standaard monogame grenzen treedt zijn de opties om een relatie in te kleden opeens legio. Hoe communiceer je effectief naar je (toekomstige) partner wat in die veelheid jouw keuzes zijn?

[Wanneer ik praat met] mijn lief waar ik al 15 jaar mee samen ben wil ik ook een context waarin ik over andere liefdes kan praten [en] om het onderling eens te worden over wat voor relatie je nou eigenlijk hebt samen. Het is interessant om verschillende levensvisies, visies op je keuzes, naast elkaar te leggen.

Het begrip [polyamorie] is me wel een paar keer goed van pas gekomen in een dating situatie, met name als je iemand leert kennen die niet het PA circuit komt. Als man heb je al gauw de verdenking van seksbeluste vreemdganger op je. Een verwijzing naar PA helpt erg om dat te bezweren.

Helderheid en inspiratie voor jezelf

Naast het verhelderen van de communicatie met anderen blijken definities ook heel inspirerend voor jezelf te kunnen werken. Een vaag gevoel, dat soms onderdrukt wordt, mag er opeens ‘zijn’ als het een naam krijgt. De herkenning dat je niet alleen bent kan heel bevrijdend zijn.

Het begrip [polyamorie] heeft mij enorm geholpen zo’n 10 jaar geleden. Toen dacht ik nog dat er maar twee opties waren: vreemd gaan, wat ik nooit zou willen, en monogaam blijven, waarmee ik bepaalde gevoelens moest onderdrukken. De term polyamorie en de uitleg daarover gaven mij een geheel nieuw perspectief. Ik vind het wel belangrijk dat er een soort definitie is zodat ook anderen de mogelijkheid krijgen, net als ik zelf 10 jaar geleden, een nieuw perspectief te zien.

Heel belangrijk was, helemaal aan het begin van mijn PA leven, de herkenning van “Hé, dit bestaat?!?!” . Daarvóór was ik mij alleen bewust van monogamie, vreemdgaan en swingen. Geen van allen was iets voor mij. Ik heb er wel heel lang over gedaan om in te zien dat wat ik voelde echt wel ‘mocht’. Ik herkende me opeens wél in het begrip polyamorie en dat gaf me de moed om er ook echt voor te gaan en het gesprek met mijn partner te openen.

Toen ik, nu ook zo’n 10 a 11 jaar geleden worstelde met mijn gevoelens, zou ik ook blij zijn geweest als ik de term polyamorie al had gekend. KLinkt wellicht raar, maar dan had ik geweten dat ik niet de enige was. Nu had ik enorme gevoelens voor iemand anders dan mijn eigen partner en dat verwarde mij enorm. Tot iemand een jaar of 5 geleden iemand [me op het begrip polyamorie wees]. Daardoor vielen er eindelijk een heleboel kwartjes op hun plek. Dat maakte weer dat ik makkelijker over mijn gevoel kon en durfde te praten met mijn partner.