Als jij er voor kiest om polyamoreus te leven, kan dat ook het leven van je kinderen beïnvloeden. Misschien maak je je daar zorgen over. In de praktijk valt dat vaak reuze mee.
Kies wat en wanneer je vertelt
Iedereen heeft recht op privacy, ook jij, ook ten opzichte van je kinderen. Zolang hen dat niet direct raakt, is dat jouw privé-leven. Voor sommige vormen van nonmonogamie is het ook helemaal niet nodig om anderen in te lichten. Zo houden swingers vaak hun seksleven geheim voor hun gezin. Voor polyamorie kan dat anders liggen, afhankelijk van hoe je dat vormgeeft. Als een partner regelmatig over de vloer komt, of als je zelf vaak weg bent, kan het belangrijk voelen om daar rekenschap over te geven. Kijk daarbij vooral naar wat belangrijk is voor je kinderen. Misschien heb je zelf de behoefte om je nieuwe geluk van de daken te schreeuwen, maar laat leidend zijn wat nodig en helpend is voor hen. Kinderen zitten niet op details te wachten. Het kan ook verstandig zijn om niet meteen bij een nieuwe partner te vertellen hoe de vork in de steel zit, maar even te wachten tot je relatie een beetje stabiel is.
Kinderen groeien even gelukkig op
Om een vooroordeel uit de weg te ruimen: kinderen in een polyamoreuze omgeving groeien even gelukkig op als in een monogaam gezin. De Amerikaanse therapeut en onderzoeker Elisabeth Sheff heeft hier veel onderzoek naar gedaan (zie haar boeken onder aan dit artikel). Dertig jaar lang heeft ze polyamoreuze gezinnen en hun kinderen gevolgd en geïnterviewd. Haar conclusie is dat het opgroeien in een polyamoreuze omgeving geen negatief effect heeft op kinderen. De vergelijking dringt zich op met samengestelde gezinnen na scheiding en met LHBT+ gezinnen. Het blijkt veel belangrijker hoe respectvol en liefdevol ouders met elkaar omgaan en met andere partners, dan hoe de precieze gezinssamenstelling is.
Kleine kinderen vinden normaal wat jij normaal vindt
Kleine kinderen vinden het vaak helemaal niet raar als papa of mama nog een vriend of vriendin heeft. Zij hebben zelf immers ook meerdere vriendjes en vriendinnetjes, dus waarom hun ouders niet? Met seks zijn ze nog niet bezig en daar hoef je ze ook niet mee lastig te vallen. Voor hen is het daarom vaak niet gek als een vriend of vriendin blijft ‘logeren’ of dat één van hun ouders uit logeren gaat. Wat iets oudere kinderen het meest zorgen kan baren is of hun ouders wel bij elkaar blijven. Als jij en je partner dat allebei volmondig kunnen beamen, is voor hen de kou meestal wel uit de lucht. Hoe normaler en meer ontspannen jij er mee omgaat, hoe normaler het voor je kinderen is.
Oordelen uit de omgeving
Misschien maak je je druk over het oordeel van je omgeving, zoals de grootouders of praatjes op het schoolplein. Meestal komen oordelen van grootouders voort uit bezorgdheid. Die vinden niets belangrijker dan dat het goed gaat met hun kinderen en kleinkinderen. Maken je (schoon-)ouders zich zorgen over jouw geluk, dan kun je ze vaak geruststellen door uit te leggen waarom nonmonogaam leven voor jou belangrijk is, waarom jou dat gelukkiger maakt en waarom dat uiteindelijk ook je kinderen ten goede komt. Je kunt ze ook verwijzen naar het werk van Elisabeth Sheff.
Misschien ben je bang dat je kinderen gepest gaan worden op school. Helemaal uitsluiten dat er op het schoolplein opmerkingen over jou en je liefdesleven gemaakt worden, kun je natuurlijk niet. Bedenk dan dat sowieso alles dat anders is dan ‘normaal’, en de keuzes die je daarin maakt, aanleiding kunnen geven voor commentaar. Dat kan gaan over smartphones, kleren, wel of niet laat naar bed, wel of niet naar een programma kijken. Als ouder heb je de taak om jouw kinderen op te voeden tot zelfstandig denkende wezens, die hun eigen keuzes kunnen maken, soms tegen de stroom in. Met jouw keuzes over jouw liefdesleven en hoe jij daar voor gaat stáán, kun je een voorbeeld voor je kind zijn.
De praktijk leert dat hoe minder jij je laat leiden door oordelen van anderen, hoe vanzelfsprekender en gemakkelijker het is voor je kinderen.
Pubers – de onvoorspelbare groep
Pubers zijn net hun eigen seksualiteit aan het ontdekken. Ze worden er zich dan ook bewust dat hun ouders een seksleven hebben en dat is juist niét iets waar ze mee geconfronteerd willen worden. En als hun ouders dan ook nog eens iets ‘raars’ doen, anders dan anderen, is dat nog een extra reden om zich tegen je af te zetten. Makkelijk is dat soms niet. Het kan ook zijn dat ze bang zijn voor ontregeling van de veilige haven van het gezin. Bedenk dat het bij het ontwikkelingsproces van pubers hoort om zich los te maken van hun ouders en dat dat soms met veel verbaal vertoon gepaard gaat. Ook hier kun je ze indirect helpen door zelf het voorbeeld te geven en te staan voor je keuzes en daar zorgvuldig mee om te gaan.
Het kan ook juist reuze meevallen. Pubers krijgen tegenwoordig echt wel mee dat er verschillende relatievormen bestaan waaruit je vrij kunt kiezen. Het is voor hen ook veel gewoner dan vroeger om een tijdje meerdere dates tegelijkertijd te hebben. Misschien ben je ze wel tot voorbeeld, zodat ze later zelf vrij hun relatievorm kunnen kiezen.
Volwassen kinderen
Als je kinderen volwassen zijn en het huis uit gaan, treedt voor jezelf weer een tijdperk van vrijheid aan. Er is minder praktische noodzaak om hen in te lichten, maar vaak wil je dat toch wel. Meestal geeft dat weinig discussie omdat je kinderen inmiddels hun eigen weg gevonden hebben en zich niet meer afhankelijk van jou voelen. Als het een enkele keer toch slecht valt, heeft dat vaak te maken met een eerder trauma, zoals een slecht verlopen scheiding. Ga daarover dan in gesprek, en zoek daar eventueel hulp bij.
Samengevat: sta rustig en zeker achter je keuze en wees er ontspannen over.
Eigenlijk komt al het bovenstaande er op neer dat je je kind het beste helpt door rustig en zeker achter je keuze te staan en er zo ontspannen mogelijk over te doen, tegenover hen, tegenover je partners en tegenover de omgeving.
